Book Story

Αν με προβλημάτισε έντονα κάτι σε όλον αυτό τον ξεσηκωμό για ένα σχολικό βιβλίο,αυτό αναμφίβολα δεν είναι:

• η παράλειψη αναφοράς σε λεπτομέρειες ή ακόμα και σε ολόκληρα κεφάλαια ιστορικών γεγονότων.Θεωρώ περιττό να σχολιάσω πως μια τεράστια χρονική περίοδος πλούσια σε γεγονότα δεν είναι δυνατό να παρουσιαστεί ατόφια σ'ένα βιβλίο για δωδεκάχρονα παιδάκια,και να αναλυθεί χωρίς περικοπές μέσα σε μια σχολική σεζόν.

Το βιβλίο κάνει αναφορά στις περιόδους που επιτάσσει το σχέδιο του παιδαγωγικού ινστιτούτου,της οποίας η έκταση καθορίζεται με βάση την κρίση της συγγραφικής ομάδας και προσωπικά δεν καταννοώ γιατί πρέπει να έχουμε πρόβλημα με αυτό.
Στα 12 χρόνια της μαθητικής μου ζωής δεν διδάχτηκα πουθενά για Μακεδονικό αγώνα,Μικρασιατική καταστροφή,Α' και Β' παγκόσμιο πόλεμο ή τον εμφύλιο στην Ελλάδα.Ό,τι θέλησα και χρειάστηκε να μάθω,το έμαθα διαβάζοντας ή ακούγοντας.
Δε νομίζω ότι στερούμαι "ιστορικής μνήμης" ή "εθνικής συνείδησης"-στο βαθμό που εγώ αποφασίζω να διαθέτω.

• η "υποβάθμιση"-την οποία δεν ενστερνίζομαι-της βαρύτητας των γεγονότων.Για παράδειγμα η λέξη "συνωστισμός" σημαίνει αυτό ακριβώς που σημαίνει:στρίμωγμα πολλών ανθρώπων σ'ένα σχετικά περιορισμένο χώρο.Η λέξη δεν καταργεί το γεγονός ούτε τη σοβαρότητά του.Το ίδιο και για τις λέξεις "διχοτόμηση" και "ζήτημα".Όλα αυτά είναι τουλάχιστον μαλακίες.

• η παράλειψη αναφοράς στο ρόλο της εκκλησίας ή στο "κρυφό σχολειό".Προσωπικά προτιμώ την αλήθεια που θα με κάνει λιγότερο "πατριώτισσα"από το ψέμα που θα με μετατρέψει σε "εθνικίστρια".Αν τα κρυφά σχολεία δεν υπήρξαν τελικά ή έστω όχι στην έκταση που τόσα χρόνια νομίζαμε,νιώθω πολύ μαλάκας που δεν το ήξερα γιατί δεν με άφηναν να το μάθω.

Αυτό που πιο πολύ από ο,τιδήποτε με προβλημάτισε,είναι η επιρροή των πολιτικών-κομματικών οντοτήτων και των ΜΜΕ σε μια τέτοια υπόθεση όπως η συγγραφή ενός σχολικού βιβλίου(ακόμα και αν πρόκειται για το βιβλίο της ιστορίας).
Η εμπλοκή μικροκομματικών πολιτικών στα θέματα της παιδείας είναι από τα χειρότερα που μπορούν να συμβούν σε ένα τόπο και πάντοτε με αηδίαζε-πάρτε για παράδειγμα την ύπαρξη(μόνο την ύπαρξη,δεν τολμώ να αναφερθώ στη δράση)των φοιτητικών παρατάξεων στις σχολές.
Αυτό είναι που με πειράζει-η ασυδοσία που έχει δοθεί στα κομματικά συμφέροντα να ασελγούν στα ζητήματα της παιδείας και κανείς να μην αντιδρά γι'αυτό.Και για να μην παρεξηγηθώ,δεν εννοώ τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο πέρα από το ότι κάθε φορά που θα γράφεται ένα βιβλίο,κάποιοι πορωμένοι(αριστεροί,δεξιοί,εθνικιστές,όποιοι να 'ναι),θα δράττωνται της ευκαιρίας να στριμώξουν στη γωνία την όποια κυβέρνηση του όποιου καθεστώτος,με απώτερο στόχο πολιτικό κέρδος και μόνο.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι τα επόμενα βήματα της απελπισίας,που προκαλούν γέλια και κλάμματα.Ναι μεν δεν απομακρυνόμαστε από τη φιλοσοφία συγγραφής του βιβλίου(καλώς),αλλά άντε να σας κάνουμε το χατήρι και να δώσουμε μια σταγόνα στόμφο στις επίμαχες εκφράσεις(κακώς).Ναι μεν παραμένουμε αποστασιοποιημένοι από τις τραγικές περιγραφές και τις λεπτομερείς αναφορές(καλώς),αλλά πάρτε κι ένα "Ματωμένα Χώματα" να έχετε(κακώς).Δεν υποχωρούμε,αλλά τελικά σας δίνουμε ένα χαπάκι για εκεί που σας πόνεσε.Όχι όποιο χαπάκι να 'ναι,μόνο το συγκεκριμένο.Από τόσα βιβλία που έχουνε γραφτεί για τόσες ιστορικές περιόδους,θα πάρετε αυτό.
Μιλάμε για πολλά σκατά.

Όσο για κάποιους δικτυακούς τόπους όπως το Αντίβαρο,λυπάμαι αλλά έχω μια δυσκολία στο να πάρω στα σοβαρά κάποιον που δηλώνει υπέρμαχος του πολυτονικού,και συμπεριλαμβάνει στη λίστα των "λαθών" και τα τυπογραφικά ακόμη λάθη,σε μια προσπάθεια να διογκώσει περισσότερο το μειονέκτημα που του προσάπτει.

Θα μπορούσα ίσως να κατανοήσω σ'ένα βαθμό το παράπονο των προσφύγων.Όσων ζούνε,της πρώτης γενιάς.Όσων ζήσανε τα γεγονότα και πέρασαν δύσκολες στιγμές.Αλλά μόνο αυτούς.Και μόνο σ'ένα βαθμό.Κατάγομαι από πρόσφυγες,αλλά ποτέ δεν υποχρεώθηκα σε "διατήρηση μνήμης".Ούτε καν σε "διαμόρφωση φρονήματος".