Τετάρτη 18 Ιουλίου 2007

Ζώα

Η αφορμή ήταν αυτή.

Πρέπει να παραδεχτώ ότι άργησα πολύ να συνηδειτοποιήσω το μέγεθος τις μαλακίας που λέγεται "τσίρκο"-μου συνέβη για πρώτη φορά στα 16 μου,όταν είδα τοιχοκολλημένες κάποιες αφίσες διαμαρτυρίας στην πόλη μου που φιλοξενούσε ένα από δαύτα.Μέχρι τότε ποτέ.

Από τότε πέρασαν 15 χρόνια, αλλά τούτα τα κινητά ψυχιατρεία εξακολουθούν να υπάρχουν και να μαζεύουν και θεατές,σε κάθε πόλη κάθε χώρας που στρατοπεδεύουν για να προσφέρουν το ανάλαφρο και χαρωπό θέαμά τους.

Δεν ξέρω πώς πρέπει να αντιμετωπίσω τους ανθρώπους που πηγαίνουν-με τα παιδιά τους-στο τσίρκο.
Είναι άνθρωποι που κανονικά τους τσακίζει ο πόνος από ένα σαπισμένο δόντι,από ένα σπασμένο μέλος.
Κανονικά κλαίνε για το σκύλο τους και για τη μάνα τους που πέθανε.
Αν το παιδάκι τους τραβήξει την ουρά του γατιού τους δεν θα το βρούν διόλου διασκεδαστικό και κανονικά θα το μαλώσουν.Θα του διδάξουν πως τα ζώα πρέπει να τα αγαπάμε.Δεν θα του διευκρινίσουν όμως ποιά ζώα ακριβώς:
-αυτά που έχουνε φυλακισμένα στο 3άρι (και ως αντάλλαγμα για τις αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης που τους προσφέρουν απαιτούν ένα χαρούμενο κούνημα της ουράς και ενα ναζιάρικο τρίψιμο για να αισθανθούν το μεγαλειώδες "με έχεις ανάγκη,είσαι εξαρτημένο από μένα") ;
-αυτά που είναι αναγκαία για την γνωστή ισορροπία του περιβάλλοντος;
Ποιά από όλα;

Γιατί υπάρχουν και κάποια ζώα που διαθέτουν νοημοσύνη παρόμοια με την ανθρώπινη (τόσο υψηλή δηλαδή) που λαχτάρησαν να ακολουθήσουν καριέρα στη show business.
Αυτά τα ζώα δεν έχουν ανάγκη την αγάπη,έχουν ανάγκη από θαυμασμό και χειροκρότημα.Κατάλαβες παιδί μου;Ναι μπαμπά.

Είναι εκπληκτικό το πόσο ταλαντούχα είναι τα ζώα.Μαθαίνουν ευκολότατα να χορεύουν,να πηδάνε μέσα από φλεγόμενα τσέρκια,να ισορροπούν πάνω σε τεντωμένα σκοινιά και όλα αυτά με μόνο κίνητρο την φιλοδοξία τους και τη απόλαυση που θα κερδίσουν από το μεζεδάκι που θα τους προσφέρει ο γεμάτος ευγνωμοσύνη εκπαιδευτής τους.

Λοιπόν δεν ξέρω πώς να αντιμετωπίσω αυτούς τους ανθρώπους.
Να σκεφτώ ότι μπουχτισμένοι απο τα dvd,τα ipod,to internet,τα κλαμπ και τα μπουζούκια,
έχουν ανάγκη κάπου κάπου από παλιά καλή παραδοσιακή ψυχαγωγία;
Να σκεφτώ ότι-όσο κι αν μου είναι δύσκολο να το συλλάβω-είναι τόσο ανώμαλοι που εκεί που χειροκροτάνε έναν ελέφαντα που κάνει απίστευτα νούμερα,την επόμενη στιγμή είναι έτοιμοι να κλάψουν για ένα κακοποιημένο παιδί;

Δεν θα ζυγίσω ποια ζωή έχει μεγαλύτερη αξία τώρα,σήμερα υπερασπίζομαι τα ζώα,όχι τους ανθρώπους.

Η κακοποίηση ζώου θα έπρεπε να κουβαλάει αρκετούς παραπάνω τόνους ενοχής,για το μόνο λόγο ότι το ζώο είναι "άλαλο" και ανυπεράσπιστο,ενώ ο άνθρωπος έχει μια έστω ελάχιστη δυνατότητα αντίδρασης ή διαμαρτυρίας.

Εδώ ένα βίντεο από τα πολλά που μπορεί κανείς πανεύκολα να βρεί,αλλά δεν εγγυώμαι ότι βλέπεται εύκολα




και μερικά άλλα εδώ

Μην ξαναπάτε-εσείς και τα βαριεστημένα κωλοπαίδια σας-σε τσίρκο.Μπας και εξαφανιστούν επιτέλους.Αν ωστόσο η ανάγκη σας για "νούμερα" είναι ακατανίκητη,διαλέξτε ένα τσίρκο με παρόμοια με εσάς ανώτερα θηλαστικά που παρουσιάζουν χιλιοφορεμένα ακροβατικά.Ή δείτε ένα δελτίο ειδήσεων.Ή μια εκπομπή τύπου Je t’ aime,το ίδιο κάνει.

2 σχόλια:

Кроткая είπε...

εξαιρετικό κείμενο.
για μια φριχτή πραγματικότητα.

Ωκεανος είπε...

"για μια φριχτή πραγματικότητα"

...την οποία κάποιοι αδυνατούν να κατανοήσουν.